Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая.
Чаму так горка, не магу я зразумець.
Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае
На ўсходзе дня майго, якому ружавець.
Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся.
Бывай, смуглявая, каханая, бывай.
Стаю на ростанях былых, а з паднябесся
Самотным жаўранкам звініць і плача май.
Пайшла, пакінуўшы мне золкі і туманы,
Палынны жаль смугой ахутаных дарог,
Каб я хвілінны боль і горыч гэтай раны
Гадамі ў сэрцы заглушыць сваім не мог.
Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся.
Бывай, смуглявая, каханая, бывай.
Стаю на ростанях былых, а з паднябесся
Самотным жаўранкам звініць і плача май.
Goodbye, awakened heart, dear.
Why so sad, I can not understand.
Sorry dawn to me that burns in the sky
In the east, the day I, which turn pink.
Gone, never to come back, Ales.
Farewell, dark, love, goodbye.
I am standing at the crossroads bygone and with skies
Lone lark rings and cries May
She's gone, leaving me sunrises and fog,
Palynny Unfortunately the fog-shrouded road,
So I minute the pain and bitterness of this injuries
For years, in the heart could not stifle his.
Gone, never to come back, Ales.
Farewell, dark, love, goodbye.
I am standing at the crossroads bygone and with skies
Lone lark rings and cries May
