Коста Хетагуров
А-ЛОЛ-ЛАЙ
Къух дæ ауызын фæразы...
Мæй дæ авдæнимæ хъазы.
Стыр лæг мын ысуай!..
А-лол-лай!..
Ракæндзынæн дын мæ зарæг...
Искуы кæд ысуис мæ дарæг,
Урс уæрыкк дын уон!..
О, мæ бон!..
Зындонæй фыддæр нæ цæрæн...
Нал у ныр дæ фыд йæ сæрæн
Сау хæххон куыстæй...
Ахуысс, цæй!..
Искуы мын куы схъомыл уаис,
Уæд ды дæр дзы цух нæ заис,
Бирæ мын цæрай!..
А-лол-лай!..
Скæнис хъугдзармæй æрчъитæ,
Къахис митбынæй мæхъитæ,
Стонг æмæ сыдæй...
Ахуысс, цæй!..
Сугтæ мын хæссис æргъомæй...
Бадзурин дæм уæд æргомæй:
Мады зæрдæ зон,
О, мæ бон!..
Бадзурин дæм: уарз нæ бæстæ,
Ма сæ суæлдай кæ нæ фæстæ,
Ма сæ бафæллай!..
А-лол-лай!..
А-ЛОЛ-ЛАЙ (Перевод Семёна Олендера)
Мать легко тебя качает...
Лунный луч с тобой играет.
Ты расти, мужай...
А-лол-лай!..
Подрастешь, сыночек, скоро,
Станешь ты моей опорой.
Я живу тобой,
Милый мой!
Наша жизнь страшней могилы.
Только черный труд постыли»
Знает твой отец...
Спи, птенец!
А когда ты возмужаешь,
Тоже тяжкий труд узнаешь...
Крепким вырастай!
А-лол-лай!..
Будешь ты, надев арчита,
Отгребать под снегом скрытый
Сена мерзлый клок.
Спи, сынок!
Мне зимою спозаранку
Принесешь ты дров вязанку .
Я тебе, мой свет,
Дам завет:
Как помру – не вздумай в горе
Ты покинуть наши горы.
Ты люби свой край,
А-лол-лай!..