Паміж пяскоў Эгіпецкай зямлі, Над хвалямі сінеючаго Ніла, Ўжо колькі тысяч год стаіць магіла: Ў гаршчку насеньня жменю там знайшлі.
Хоць зернейкі засохшымі былі, Усё ж такі жыцьцёвая іх сіла Збудзілася і буйна ўскаласіла Парой вясеньняй збожжа на ральлі.
Вось сымбаль твой, забыты краю родны! Зварушаны нарэшце дух народны, Я верую, бясплодна не засьне,
А ўперад рынецца, маўляў крыніца, Каторая магутна, гучна мкне, Здалеўшы з глебы на прастор прабіцца.
Between the sands of the land of Egypt, Over the waves of the blue Nile, It's been a grave for thousands of years: They found a handful of seed pots in the pot.
Although the cereals were dry, Still, their life force Aroused and greatly stirred Sometimes spring grain on a plow.
Here is your symbol, the forgotten native land! At last the spirit of the people is moved, I believe it is fruitless to fall asleep,
And rushing forward, they say, the source, Which is powerful, loud and loud, Removing from the soil to the space to break through.