Дзе па роднай зямлі ні крочыў – Скрозь – ад Прыпяці да Дзьвіны – Перш за ўсё мне ласкалі вочы Жыта, сосны і валуны. Дзе ў далёкіх маіх вандроўках Я ні сьніў аб Радзіме сны – Паўставалі ў іх зноў і зноўку: Жыта, сосны і валуны. I па самай высокай мерцы Мне ўжо ясна, што да труны Данясу я не шмат у сэрцы: Жыта, сосны і валуны. О, сябры! Калі нешта значыць Мой усім вам паклон зямны – Хай і цень мой з пагорка бачыць Жыта, сосны і валуны.
Где на его родной земле ни гулял - Через - от Припять до Двины - Прежде всего я изящно глаза Ржи, сосны и валуны. Где в далеком моего путешествия Я ни умер, о рождении родины - Воскрес в них снова и снова: Ржи, сосны и валуны. Я на самую высокую мерчу Я уже ясно в гробу Датский Я не много в сердце: Ржи, сосны и валуны. О, друзья! Если что-то значит Весь мой бланк земли - Пусть моя тень моя холма видит Ржи, сосны и валуны.