Ну сядай, сядай са мной, калi ласка.
Навальнiцы песня старая-старая.
Слухай казку. Апошнюю казку.
Яна на тваiх вачах памiрае.
Ў гэтай казцы ялiны лапы схiлiлi.
Вiзантыйскi захад у алым дыме...
"Зялёная сарока кашку варыла,
Зялёная сарока з дурнымi вачыма..."
У кулiнарную кнiгу глядзела,
Чухала патылiцу драўлянаю лыжкай,
I дзеткi кашку да лыжкi з'елi,
А нам з табой не далi анi крышкi.
Ты смяешся? Такога няма на свеце?
Не смейся, любая, свет шырокi.
Мы з табою толькi дурныя дзецi.
Нам добра з гэтай чубатай сарокай.
Сарокi розныя рэчы крадуць,
I, можа, ў гняздзе яе, з золатам поруч,
Ляжыць каханне, святло i радасць,
Што прынесла сарока з-за сiняга мора.
Аддайце, сарока. Няма ўжо сiлы.
Яна ж не кахае мяне, хоць зарэжце.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Дай я цябе пацалую, мiлая.
А каша?
Чорт з гатай кашай, нарэшце.
Well sit down, sit down with me, please.
Thunderstorms song old-old.
Listen to the tale. The last fairy tale.
She is dying before your eyes.
In this tale, the paws wilted.
Byzantine west in scarlet smoke ...
"Green Forty porridge was brewed,
Green Magpie with stupid eyes ... "
I looked into the cultural book,
Scratching the back of his head with a wooden spoon,
And the kids had eaten the porridge before the spoon,
And we were not given any covers with you.
Are you laughing? Is there no such thing in the world?
Don't laugh, any world is wide.
We are only stupid children with you.
We're fine with that crested magpie.
Forty different things are stolen,
And maybe in her nest, with gold nearby,
Love, light and joy lie,
Which brought forty because of the blue sea.
Give it up, forty. No more power.
She does not love me, though you kill her.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Let me kiss you, honey.
What about porridge?
Damn with this mess, finally.
