Мы нясем скрозь няспынны час усю нашую памяць.
Мы нясем скрозь справы зямныя кахання маўчанне.
Паасобку мы будзем узлятаць, але разам падаць.
I кожнае падзенне ўспрымаць як магчымасьць спадкання.
Як магчымасьць спадкання,
Магчымасьць спадкання…
Прыпеў
А што нас чакае далей,
Якая радасьць-бяда наступная?
Нам адкажа у глыбiнях сябе тваё і маё, нашае Мінулае.
Мы жывем на Зямлi, значыць, мы – зусiм не анёлы.
Колькасьць нашых памылак, калi ласка, не трэба лiчыць.
Мы, як тыя аблокi, што працягваюць шлях свой далёкі.
І толькі сьмерць час ад часу спрабуе рух наш спыніць.
І толькі сьмерць час ад часу,
Сьмерць час ад часу…
Прыпеў
А што нас чакае далей,
Якая радасьць-бяда наступная?
Нам адкажа у глыбiнях сябе тваё і маё, нашае Мінулае.
We carry through our incessant time all our memory.
We carry through the affairs of earthly love silence.
Separately we will take off, but together we will fall.
And every fall is perceived as an opportunity to inherit.
As a possibility of inheritance,
Possibility of inheritance…
Chorus
And what awaits us next,
What joy-trouble is next?
Yours and mine, our Past, will answer us in the depths of yourself.
We live on Earth, so we are not angels at all.
The number of our mistakes, please, should not be counted.
We are like those clouds that continue on their way.
And only death from time to time tries to stop our movement.
And only death from time to time,
Death from time to time…
Chorus
And what awaits us next,
What joy-trouble is next?
Yours and mine, our Past, will answer us in the depths of yourself.
