Памiж пяскоў Егiпецкай зямлi, Над хвалямi сiнеючага Нiла, Ужо колькi тысяч год стаiць магiла: У гаршку насення жменю там знайшлi.
Хоць зернейкi засохшымi былi, Усё ж такi жыццёвая iх сiла Збудзiлася i буйна ўскаласiла Парой вясенняй збожжа на раллi.
Вось сiмвал твой, забыты краю родны! Зварушаны нарэшце дух народны, Я веру, бясплодна не засне. А ўперад рынецца, маўляў крынiца, Каторая магутна, гучна мкне, Здалеўшы з глебы на прастор прабiцца.
Between the sands of the Egyptian land, Above the waves of the blue Nile, The tomb has been standing for several thousand years: A handful of seeds were found there in a pot.
Although the seeds were dry, Still, their life force She woke up and shook up A pair of spring grains at a rally.
Here is your symbol, forgotten native land! The people's spirit is finally moved, I believe she will not fall asleep fruitlessly. And forward rushes, they say the source, Which is powerful, loud mkne, Having removed from soil on space to make the way.