Не люблю я места (па-расейску — горад).
Надта там цяснота і вялікі сморад.
А паноў як маку ды серад гароду,
Апроч таго пропасць рознага народу!
Наш брат як увойдзе,— сам сябе баіцца:
Ці ісці без шапкі, ці гдзе пакланіцца?
Дык надта ж і стыдна, каб не памыліцца:
Пакланіцца немцу ці якому жыду!
Няхай яго сточа — набярэшся стыду;
Няхай лепей з дому я той дзень не выйду.
А пазнаць жа трудна як жыда, як немца,
Як пана якога ці там чужаземца.
А што жыд да немец — дзеці аднэй маткі:
I мова падобна, і адны ухваткі.
I абодва ласы на чужуго працу,
I, мусіць, абодва ядуць з кроўю мацу!
Абодва абдураць, абдзяруць як ліпку,
Адбяруць і сошку за бітую скрыпку.
Пан наш нябожчык (няхай яму свеця),
Як умёр, ці чварта вёсна то, ці трэця.
Як яго скруцілі, чыста абадралі,
Глядзіць — будзе кепска, што тут рабіць далей?
Усё пусціў арэндай; найперш пусціў жыда,
У млыне сеў немец,— якаясьць абрыда,
Граўшы па дарогах, прыйшоў з-за граніцы,
Прынёс толькі торбу і ў ёй дзве скрыпіцы.
Двор купіў хтось рускі так як за дурніцу,
Пан зышоў далёка кудысь за граніцу!
Жыд зараз убіўся у рускага ў ласку:
Штодзень ходзе ў лесе ад самага браску...
От ходзіць ён гэта да ўсё дубы ліча,
Як трэба, і грошы рускаму пазыча.
А як аблічыўся ды дубы абмераў,—
У восені выгнаў з тысячу сякераў,—
Счысціў пушчу чыста, за пасекі ўзяўся,
Як кабан раз'еўся ды як пан зазнаўся,
Гавора па-руску і з рускім гуляе,
Разам ляжа, устане і ўсім упраўляе!
Рускі сабе ездзе, не ў дому ніколі,
Немец усё меле ды ходзе па полі.
Наеўшыся мяса, півам запівае,
У свята ж на скрыпцы, аж пішчыць, іграе.
Здаецца б, нічога? калі хто не ведае,
Але пачакаўшы, дык выйшла камедыя.
Жыд купіў у месце сабе камяніцу,
Глядзім — і наш рускі кінуўсь за граніцу:
Пакінуў і жонку, адрокся і дзеці;
З'явіўся пан новы (гэта ужо трэці)...
А які б то пан той?.. Ну, ці хто павера?..
Гэты ж самы немец! каб яго халера!
От цяпер згадай ты — хто кім калі стане?
Аб пану ні весці, ні слыху, ні звання,
Жыд панам зрабіўся, немец яшчэ большы,
А мужык быў голы, цяпер яшчэ гольшы!
Так і на гародзе: лебяда, крапіва,—
Толькі вырві рэпу,— дык зарастуць жыва,
Так як чорт насее! Ото ж так і людзе:
Тутэйшы загіне, дык вораг прыбудзе! I do not like places (in Russian - the city).
Too tight and great stench.
And gentlemen like poppy seeds and the garden,
Moreover, the precipice of different people!
Our brother, as he enters, is afraid of himself:
Or go without a hat, or where to worship?
So too shameful to be wrong:
Worship the German or any of them!
Let it drain - you will be ashamed;
May I leave the house better that day.
And it is difficult to know as a Jew as a German,
As the lord of any alien.
And what a Jew to a German - children from one womb:
And the language is similar, and the grip itself.
And both of you are welcome to work,
And, probably, both eat blood with matzah!
Both cheat, peel off as sticky,
Pick and bipod for a broken violin.
Lord our late (may he be holy),
How died, or the fourth spring, or the third.
As it was rolled up, it was torn clean,
Look - will be bad, what to do next?
He let everything in for rent; first let go of the Jew,
In the mill sat a German - a kind of abomination,
Walking on the roads, he came from abroad,
He brought only a bag and two violins in it.
The yard was bought by someone Russian because of the nonsense,
The gentleman went far abroad!
The Jew has now lost his temper in Russian:
Every day walking in the woods from the very edge ...
Here he goes to all oak trees,
As it is necessary, the Russian will lend money.
And when the oaks of measurement were misplaced,
In the fall he cast out a thousand axes, -
He cleared the forest clean, he set himself for the axes,
How the boar got angry and how the lord came
Speaks Russian and Russian,
Together, he will lie down, get up and manage everything!
Russian to himself, never home,
The German is all over the field.
Drinking meat, drinking beer,
During the holiday, he plays the violin as long as he squeals.
Seems like nothing? if anyone doesn't know
But waiting, the comedy came out.
The Jew bought a stone in his place,
We look - and our Russian rushed abroad:
He left his wife, his children and his children;
Pan is new (this is the third one) ...
And what kind of gentleman is he? .. Well, who is the believer? ..
The same German! to his cholera!
Now, remember who you are - by whom?
O lord neither to lead, nor to hear, nor to rank,
The gentleman's life has become more German,
And the man was naked, now even naked!
And in the garden: quinoa, nettle, -
Just rip out the turnips - they'll heal live,
Because damn it! And so to the people:
The local will die, so the enemy will arrive! Смотрите также: | |
