Божа мой, гэта Ты, гэта Ты!
Я Цябе па жыцці сустракаю,
Калі кветкі збіраю ў цішы
І ў дарозе кагосьці вітаю.
Як цудоўна стварэне Тваё,
Мне усюды Твой чуецца голас,
З ветрам лісця гудзе і пяе,
Сэрца шэпча, як спеючы колас.
Гэты горы пакрытыя мхом,
Гэты рэкі, што поўняцца пенай,
Гэты бераг, з гарачым пяском,
Гэта сонца, з зорачнай зменай.
Я паўсюды бачу Твой след
І Твой подпіс, з вялікім размахам
На далоні трымаеш сусвет,
Каб жыццё не спынілася крахам.
Падарунак даеш нам – дзяцей,
Каб для іх маглі мы стаміцца.
І таму я хачу ўсё мацней
Да Цябе, о мой Божа, маліцца.
Навучыў Ты мяне так спяваць
Што і смутным дадам весялосці
І хачу я, мой Бог, танцаваць
Для цябе, толькі не для кагосьці.
Як цудоўна ўсё, што Тваё
Ты не думаў, як я разлічуся
За дарма проста так дорыш мне
Ўсё добрае, чым ганаруся!