Раушан Шәриф
“ Назларыңа сусадым”
Басмаларда торам, аккан суга карыйм,
Елга булып вакытлар ага.
Төнге күккә карыйм, йолдызларны саныйм,
Ялгыз айдай гөмерләр ага.
Сукмакларга карыйм, синең эзне күзлим,
Сизәм үзем, таба алмасын.
Эзләп азаплану, юкка газаплану,
Язмыш өзгән сөю алмасын.
Әрни, сыкрый күңел, ул бит таштан түгел,
Кайтарырга тели язларын.
Ак кышларга керәм, яр буена киләм,
Агар суны бозлар каплаган.
Кайтарырдай язны, эретердәй бозны,
Йөрәгемдә сөю калмаган.
Кышның бәсе чәчтә, әрнү , сыкрау эчтә,
Назларыңа үлеп сусадым.
Сызлый, сыза күңел, ул бит таштан түгел,
Аңлашырга тагын соңладым.
Моңсу, төссез көннәр, күңелем кемнәр аңлар,
Ялгыз каршылыймын таңнарым.
Көткән язлар килде, күңелемә керде,
Хәтирәләр кысты йөрәкне.
Язгы ташу булып, мәхәббәттән шашып,
Кабат газаплану кирәкме?
Күпме еллар үтте, җаным өзлеп көтте,
Буйсынмады аек акылга.
Ялгышларны аңлап, язмышларны алдап,
Ашкынасың кебек кавышырга.
Хыял чынга ашмас, сулар кире акмас,
Сөю басмам аккан ташуга.
Раушан Шариф
"Я жажду твоей нежности"
Стою в прессе, смотрю на текущую воду,
Времена текут рекой.
Я смотрю в ночное небо, я считаю звезды,
Живет одиноким лунным потоком.
Ищу следы, по твоим следам иду,
Я чувствую, что не могу его найти.
Страдания, страдания,
Не позволяй судьбе сломать твою любовь.
Эрни, сердце шепчет, это не из камня,
Они хотят вернуть весну.
Вхожу в белые зимы, выхожу на берег,
Если вода покрыта льдом.
Весна вернется, лед растает,
В моем сердце не осталось любви.
Зима в волосах, в трауре, в трауре,
Я до смерти жаждал твоей нежности.
Больно, больно, не каменное,
Слишком поздно, чтобы понять.
Печальные, бесцветные дни, которые поймут мое сердце,
Я один, боги мои.
Весна пришла и ушла,
Воспоминания душераздирающие.
Как весенний разлив, любовь спешащая,
Тебе нужно снова страдать?
Сколько лет прошло с тех пор, как ждала душа моя,
Непослушный здравому смыслу.
Понимая ошибки и обманывая судьбы,
Смешивать, как будто вы увлечены.
Мечта не сбудется, вода не вернется,
Моя любовь течет по течению. | |
