Нада мной у сінім небе
Найчарнейшы з груганоў,
Не ляці бліжэй, не трэба,
Час яшчэ не надыйшоў.
Што ты кіпці распускаеш
Над маёй, брат, галавой?
Ці спажыву адчуваеш?
Я ж пакуль яшчэ не твой.
Я яшчэ бінтую рану
Ля смяротнае мяжы,
Але ж долю не падманеш —
Мне да ночы не дажыць.
Узляці, груган, высока,
Завітай у родны край.
Што загінуў за Радзіму,
Ты матулі перадай.
І з каханай павітайся,
Ды ўжо іншай навіной —
Перадай, хай не чакае —
Ажаніўся я з другой.
Узяў маўклівую нявесту
Ад настойлівых сватоў —
Абвянчала мяне куля
Ў чыстым полі пад кустом.
Пакружляўшы ў небе чорным,
Найбялейшы з груганоў
Непазбежна і спакойна
Апускаецца за мной.