Моңлы чишмә, уяна кич.
Гөл бакчасын йөгереп чыгам,
Кем моңлана, күренми хич.
Яшьлегем чишмәләре,
Еракта халкын моңнарынна,
Авылда гармун телләрендэ
Калыр ул, югалмас чишмәләр.
Син бул Тахир, булыйм Зөхрә,
Икәүлэшеп эчәрбез моң чишмәләрен
Көндез һәм кич.
Яшьлегем чишмәләре,
Еракта халкын моңнарынна,
Авылда гармун телләрендэ
Калыр ул, югалмас чишмәләр.
Су юллары искә төшә,
Хәзер инде безнең уллар
Гашыйк булып моңлана кич.
Яшьлегем чишмәләре,
Еракта халкын моңнарынна,
Авылда гармун телләрендэ
Калыр ул, югалмас чишмәләр.
Moaning spring, waking up in the evening.
I run out of the flower garden,
Whoever mourns is not seen at all.
The springs of my youth,
Far be it from the people,
In harmonic languages in the village
It will remain, the fountains that will not be lost.
You are Tahir, I will be Zuhra,
We will drink the springs of mourning in pairs
Day and evening.
The springs of my youth,
Far be it from the people,
In harmonic languages in the village
It will remain, the fountains that will not be lost.
Waterways are remembered,
Now it is our sons
Evening mourns in love.
The springs of my youth,
Far be it from the people,
In harmonic languages in the village
It will remain, the fountains that will not be lost.
