Բարի լույս, տիկին Արուս,
Քո լվածքը չորացել է,
Հայացքի մեջ քո անհույս
Արցունքներդ քարացել են,
Խոհանոցդ մաս-մաքուր,
Ամաններդ լվացված են,
Մեր համով-հոտով մորքուր
Տված հացդ օրհնված է:
Եվ հիմա, նստած մենակ,
Դու հիշում ես քո անցյալը,
Իսկ մատներդ շարունակ
Փորփրում են քո ձավարը:
Մարդը քո` վարպետ Արտաշը
Իր հոգին Աստծուն տվեց,
Ու թեև վարքով անտաշ էր,
Բայց խելոք էր ձեռներեց:
Նա ուներ ոսկե ձեռքեր,
Ու շարեց պատերը տան,
Նա կապեց կտուրը ձեր,
Սարքեց դուռ ու պատուհան:
Իսկ հետո, երբ ծնվեցին,
Զավակները քո աննման,
Տունը քո լցվեց սիրով
Ու շնչով երջանկության
Նա ուներ մի թուլություն`
Մեզանից ո՞վ է անբիծ,
Սիրում էր ընկերություն
Խմիչքի հետ ոգելից:
Ամուսինդ լուռ ու մունջ էր,
Նա մռայլ էր, չխոսկան,
Երբ խմում էր` հ
Good morning, Mrs. Arus,
Your wash is dry,
Your hopelessness in sight
Your tears are frozen,
Your kitchen is partially clean,
Your dishes are washed,
Morkur with our taste and smell
Your bread is blessed.
And now, sitting alone,
You remember your past,
And keep your fingers crossed
They dig your grain.
Your man, Master Artash
He gave his soul to God,
And he was unruly in behavior,
But he was a smart entrepreneur.
He had golden hands,
And he laid the walls of the house,
He tied the roof to yours,
He made a door and a window.
And then when they were born,
Your unique children,
Your house was filled with love
And a breath of happiness
He had a weakness
Who among us is blameless?
He loved company
Alcohol with alcohol.
Your husband was silent,
He was gloomy, let them not speak,
When he drank: & # 1392
