Δεν φεύγω, αρνούμαι να αλλάξω μονοπάτια
κι ας γίνανε στου μυαλού μου τα δωμάτια
φαντάσματα τα λόγια κι οι στιγμές.
Θα μείνω, μονάχος στου καιρού τα σκαλοπάτια
να βάφω με τα κόκκινα μου μάτια
τους μήνες, τις ημέρες, τις γιορτές.
Οι αγάπες πονάνε
σαν κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά.
Οι άνθρωποι πάνε
κι εκεί που δεν πρέπει κολλάνε
το ξέρω καλά.
Οι αγάπες πονάνε
σαν κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε
και κόβουν βαθιά.
Κι εγώ δεν κοιμάμαι
σταμάτησα αγάπη σου να 'μαι
σταμάτησε και η καρδιά.
Τι κρίμα, ξανά η μοναξιά πανηγυρίζει
και μέσα στους καπνούς μου ψιθυρίζει
αλήθειες, απορίες, ενοχές.
Στη νύχτα, θα ρίξω άλλη μια φωτοβολίδα
I don't leave, I reject to change paths
And in the rooms of my mind let
The words and moments have turned to ghosts
I will stay, alone on staircases of time
To paint my eyes in red
Months, days, on holidays.
Loves hurt
Like crystals they fall and break up
And cut deeply
People go
And there, where they should not stick to
I know it good
Loves hurt
Like crystals they fall and break up
And cut deeply
And I don't sleep
I stopped to be your love
And the heart stopped
What a pity, again the loneliness celebrates
And in smokes whispers to me
Truths, perplexities, faults.
In the night I will trow a flash cartridge
For some hope not to have an occasion to see it
And to come to change you ways.(By K.M.))))
