Puoli tuntia aikaa,
tykin laulu kun raikaa.
Kohta kuulla voi räjähdyksiä vaan.
Pieni sininen kuori,
sen sai sotilas nuori.
Kotipuolesta kirjeen hän sai rakkaaltaan.
Jo äänet taistelun
kuuli, avas kirjeen
ja luuli kaipuun sanoja sieltä löytyvän.
Hän voinut ei tietää,
että murheeseen
vie tää, kirje sininen, riveiltä sen luki hän:
Anna anteeksi mulle,
tahdon tunnustaa sulle:
sua en odota, toista rakastan.
Jälkikirjoitus pieni,
nyt vie kauas mun tieni,
sodi rauhassa vain, sinut pian unohdan.
Lensi kranaatti uusi,
poika tuskissaan huusi:
posteljooni, miks kirjeesi hain.
Antaa kuoleman tulla,
syytä elää ei mulla.
Tuosta kirjeestä ammottavan haavan sain.
Kirjeen sinisen vuoksi,
kohti kuolemaa juoksi.
Meille huusi näin: tykinruuaksi jään.
Luodin voimasta taipui,
maan syleilyyn vaipui.
Kirjeen palaset tuuli pois vei mennessään.
Полчаса,
Песня Tyke пока царапина.
Предмет, чтобы услышать, могут взрывы, но.
Маленькая голубая оболочка,
У него есть солдат молодой.
Домашняя сторона письма он получил свою любимую.
Уже звуки боя
Слышал, Avas письмо
и думал, что слова загара находятся там.
Он не мог знать,
что печалить
Возьмите это, буква синего, строки он прочитал это:
Простите меня,
Я хочу признать, что
Суа, я не ожидаю, повторяю, я люблю.
Постматически маленький,
Теперь возьмите далекую луну,
Соди в мире, ты скоро забудешь.
Летал граната новой,
Мальчик в его боли крикнул:
Мой postelljon, почему твоя буква акула.
Дает смерть, чтобы прийти,
Причина жить не с тобой.
Из этого письма к ране вы получили.
Из-за синего,
к смерти побежал.
Мы кричали так: пушка льда.
Мощность пули согнула,
Объятия Земли упали.
Кусок кусочков ветеров был выключен. Смотрите также: | |
