Թողած Կարսում, գետի ափին, տունս՝ շինված անտաշ քարով,
Կարսը թողած, Կարսի այգին ու հայրենի երկինքը մով
Եվ Կարինե Քոթանճյանին անգամ չասած մնաս բարով –
Ա՜նց եմ կենում հիմա օտար քաղաքների ճանապարհով:
Անց եմ կենում. շուրջս -մարդիկ, շուրջս դեմքեր հազա՜ր-հազա՜ր.
Շուրջս աշխարհն է աղմկում, մարդկային կյանքն անհավասար. –
Եվ ո՞վ կասի՝ ինչո՞ւ ես դու, – ո՞վ կասի, թե ո՞ւր հասար,
Դեմքերը, ախ, բութ են այնպես՝ կարծես շինված են տապարով:
որշ, տաղտկալի ու խելագար երգ է կարծես այս կյանքը մի.
Ինչ-որ մեկի սրտում բացված վերք է կարծես այս կյանքը մի,
Եվ ո՞ւմ համար, էլ ո՞ւմ համար կարոտակեզ երգե հիմի
Սիրտս՝ լցված տարիների սեղմ արճիճով ու կապարով:
Բայց շուրջս թող որքան կուզե աշխարհը այս խնդա, ցնդի –
Ես -հաշմանդամ ու խելագար ու հ&#
Оставшись в Карсе, на берегу реки, мой дом с каменной кладкой.
Карс, Kars сад и Homeline Heaven
И это даже не сказал Карине Котанджян прощания -
Я до сих пор в пути зарубежных городов.
Я к нему. «Люди вокруг меня, у нас есть много граней.»
Мир делает шум, человеческой жизни неравны. -
И кто скажет, почему ты? - Кто скажет, где у вас есть?
Лица, о, это большой палец, как будто они построены ковчега.
Имея скучно и сумасшедшие взгляды песни, как эта жизнь одна жизнь.
Открытая рана в чьем-то сердце, кажется, эта жизнь,
И для кого, кто бы это тоска по пению
Мое сердце наполняется кронштейном и лидерством лет.
Но позвольте мне вокруг, насколько мир хочет эту ссылку, будет
Me-Bhund и Mad и Hew
