Ha dormo, kiu al mi rabas
minutojn de la viv',
sur mia koramboso frapas
martelo de malammotiv',
ĉar miaj tagoj estas jam mallongaj
sen ankaŭ tio,
ke vi min lasas sen konscio
al porka stagno, al stuporoj ronkaj.
Mi, mi volas koni
ĉiun momenton de etern'.
Mi, mi volas spioni
plej etan spasmon de la homoverm',
penetri en komprenon ĝis la fundo,
kaj legi de l' epokoj ĉiun paĝon,
ne perdi mian junulaĝon
marasme kvazaŭ apudfajra hundo.
Esti poet' en mi sopiro ardas:
mi volas krei ja generi belon!
Sed ve, ho ve, mi nur rigardas,
ne vidas, ne traboras ŝelon,
ĝis la kerno, ĝis la kerno.
Mi scias, ke por poetiĝi
mi devas min dediĉi
al vivopleno da senfina lerno.
Tial, ho dorm' kruela, mi domaĝas
vian neforskueblan jugon.
Vin nur devige mi omaĝas,
klinas, klinas la nukon,
ĉar plonĝas mia kap' al la kuseno,
kaj miaj okuloj krevas,
valorajn horojn mi nevole devas
pasigi en senfrukta sveno,
pasigi en senfrukta sveno,
pasigi en senfrukta sveno. Ну сон, что я снял
минут жизни »,
На моих поражениях Koramboso
Молот Маламмотив
потому что мои дни уже короткие
даже этого,
что вы оставляете меня без сознания
к застой свинины, к ступорой Ронкай.
Я хочу знать
каждый момент etern '.
Я хочу шпионить
малейший панг гомовелорма
проникнуть в понимание внизу,
и прочитать время каждой страницы,
не потерять мою июньула
Marasme, если собака Апудфайра.
Будь поэт 'во мне жажду яркий:
Я хочу создать, будет генерировать красоту!
Но, увы, увы, я только смотрю,
не видит, не отвергает через оболочку,
к ямуру, к ядру.
Я знаю, что для поэтов
Я посвятил
Vivopleno бесконечного обучения.
Поэтому вы спите «жестоки, я сейчас защаю
Ваш нефорскелблн хомут.
Вы только ограничиваете дань данью,
наклоны, уклоняет шею,
Потому что погрузись головой в подушку,
И мои глаза поп,
ценные часы я невольно
проводить в стерильном обмороке,
проводить в стерильном обмороке,
Проведите в стерильном обмороке. Смотрите также: | |
