Երազ տեսա. Սայաթ-Նովեն մոտս էկավ սազը ձեռին,
Հրի նման վառման գինու օսկեջրած թասը ձեռին,
Նստեց, անուշ երգեր ասավ՝ հին քամանչի մասը ձեռին,
Էնպես ասավ, ասես ուներ երկնքի ալմասը ձեռին։
Ու էն երգին օրոր-շորոր, ինչպես հուրի, ատլաս ու խաս,
Երազիս մեջ գոզալն էկավ՝ ինքն էլ վառման քաղցր երազ.
Նազանք արավ, Սայաթ-Նովի սիրտը լցրեց միրգ ու մուրազ, Կանգնեց-մնաց՝ դեմքից քաշած օսկեկարած խասը ձեռին:
Նայեց-նայեց Սայաթ-Նովեն, ամպի նման տխուր մնաց,
Ասավ՝ Չարենց, էս գոզալից սրտիս մե հին մրմուռ մնաց.
Սիրտս վառվեց, մոխիր դարձավ՝ ինքը կրակ ու հուր մնաց.
Դո՛ւ էլ նրա գովքը արա, որ գա՝ օսկե մազը ձեռին։
Էսպես ասավ Սայաթ-Նովեն ու վեր կացավ, որպես գիշեր,
Գնաց նորից տխուր ու լուռ՝ սիրտը հազար մուրազ ու սեր,
Երազն անցավ — դո՛ւ մնացիր, պատկերքը քո մնաց լուսե,
Մեկ էլ իմ խեղճ սիրտը մնաց՝ Սայաթ-Նովի սազը ձեռին: Я видел сон. Саят-Noveen пришел к моей руке в моей руке,
Из вина Из вина недоставало вина Из Святого Тасс,
Он сел, Ануш песни Асю, старую пару старых kamancer,
Asabay, он, казалось, Алмас неба.
И песня на слово колыбели, как огонь, атлас и khaha,
Во сне, Гозал пришел, и он сам был сладкий сон.
Nazanka Арав, вылил сердце Саят-ноябре фруктов и остановился, постоял на руках лица.
Посмотрел на Саят-Нове, такие как облако, это было грустно.
Он сказал, Чаренца, мое сердце ропот оставалось мое сердце.
Мое сердце было сожжено, пепел повернулся, он оставался огнем и огнь.
Вы также похвалить его похвалу, чтобы прийти, волосы Oskhe в его руке.
Asawly Саят-Нове и встал, как ночь,
опять Пошел грустно и тихо, сердце тысячи умоляет и любви,
Сон прошел - вы остались, картина оставляется вам,
Внезапно мое бедное сердце осталось, сахар Саят-Ноя в его руке. Смотрите также: | |
