Խուլ հառաչանքի ցավի մորմոքից,
միշտ նույն գիշերով սահմանված չես դու,
բախտի խաղն է սա, մի դաժան վարկյան,
անցիր բաց ճակատ, հայացքդ հեռու:
Առեղծվածային այս կյանքի բեմին,
այսօր անզիջող, խուլ լռության մեջ,
վաղը դու սակայն կհասնես լույսի,
եթե չկորչես տափաստաններում, ու դառնաս անտեր:
Մեռած հույսերի, մարած հավատքի
դու պահակը չես սառ գերեզմանի:
սա լոկ փորձության քունն է, որ կանցնի
միայն թե բեմի լույսը չմարի:
Չորս կողմ ալեկոծ սպառնալիք վայրի
մինչ կսողոսկի քո քայլերի տակ
դու գիտես ժպտալ, նյարդերդ կապի,
որ չթուլանաս նախիրի առաջ:
Սա է քո ճամփան, բեռն համբերության
կիսամեռ չորցած արմատից չես դու:
թող քեզ հարվածեն ու մի պահ ցնծան,
դու զարկդ պահիր գալիք մարտերին, ու նայիր հեռուն
Եվ մեկ-մեկ էլ զգույշ լսիր քո կրծքի
խռովքի մեղմիկ զանգերը թաքուն,
որ քեզ կկանչեն քո մեծ երազի
ժայթքող նյարդերի հարվածին հոսուն:
Երբ ազատության դռանը կապված,
շանը կարձակեն պահակները քո,
և գոնե մեկ օր, գոնե մեկ վարկյան,
դարձիր մարդկության մասնիկը անհոգ:
Դու դեռ կքայլես լուռ ու մունջ օտար,
և որսից փրկված մի գազանի պես,
գորշ հայացքների պատնեշի միջով,
ոտքի տակ ոչինչ, երկնքում ցանցեր և աղոտ հույսեր:
Եվ գոնե մեկ օր գոնե մեկ վարկյան,
քո ուսից գցիր բեռն հիշողության,
երկինք նայելիս լույսով ողողված,
և էլ մի կանչիր «Ո՞ՒՐ ԷԻՐ ԱՍՏՎԱԾ»:
От ропота тошноты,
ты не всегда настроен на одну и ту же ночь,
Это азартная игра, жестокая секунда,
Скрестите лоб, отвернитесь.
На сцене этой загадочной жизни,
сегодня в бескомпромиссной глухой тишине,
но завтра ты выйдешь на свет,
если не заблудишься в степи и не станешь бомжом.
Мертвые надежды, мертвая вера
Вы не хранитель холодной могилы.
Это просто тестовый сон, который пройдет
просто чтобы свет на сцене не погас.
Дикая угроза со всех сторон
ползая под ногами
ты умеешь улыбаться, действовать тебе на нервы,
чтобы не расслабиться перед стадом.
Это твой путь, ноша терпения
Вы не из полумертвого корня.
пусть бьют тебя и радуются минутку,
Вы держите свой пульс в грядущих боях и отводите взгляд
И время от времени внимательно прислушивайтесь к своей груди
Спрятаны нежные колокола волнения,
что вы будете призваны к своей большой мечте
течет под удар прорывающихся нервов.
Когда дверь в свободу заперта,
собака отпустит ваших охранников,
և не менее одного дня, не менее одной секунды,
стать беззаботной частью человечества.
Ты еще будешь молча ходить, незнакомец,
մի Как зверь спасенный от охоты,
сквозь преграду серых глаз,
ничего под ногами, сети в небе смутные надежды.
И хоть один день хоть одну секунду,
возложи на плечи ношу памяти,
залитый светом глядя на небо,
և Не звоните снова «ГДЕ БЫЛ БОГ?» Смотрите также: | |
