No täštä hillöikseh mie alotan tämän šukupolven. Tämä on lähten Muhošjovelta, tullun pakoh Suomen varaššota. Ja tullun Lappajärvellä, ašun šiinä ja ollun tullun siihe vävyksi ja ollun vävynä. Ja hänen siitä perehtyn siihe ja alkanu olla niin kuin ainakin ihmiset. Ja šiitä on lähten Perttusen suku alkuh noin monta jo sata polvie jo. Jo kahehsan polvie alkau ylöš noušša. Ja yksiken še Perttusen Miihkalin šerkku on käynyn myöhemmin šiitä šielä Šuomessa. Sielä hän laulau. Ei jo šilloin, eihä ole Praahešša, ei on, ei elikkä Oullušša ei ole olenkana ja Praahešta mulla ei kelpaa. Još taivahašta ei anneta, niin muašša ei ole verta. Silloin häntä šieltä vohoilini šuomalaini joku hylehty šilloin ampu. Ja šiitä hän joutu šairaalah, kipelteltä heijä (?). Varaššota šemmoini kun kulki, aina niitä varaššotija šilloin. Siitä aina ihmisin piti lähteä pakoon. Tämä on, tämä Perttusen sukupolven, Perttusen sukunimi, šitä laitettiin varasto, varastouml Kirkki niin kivellä souti // puoterolla paukutteli // Sota kaččou kalliolta // kilkettäy kiven takuoku // Kirkki nii kohompa soutau // vetäytyy...
Ну, от этого мужика, я начну это поколение. Это начинается с Muhoshjove, финский эскорт. И я приехал в Лаппаярви, я приехал сюда и стал зятем и зятем. И я узнаю его и начинаю походить на людей. И с тех пор семья Перттунен начала жить около ста поколений. Точно так же я запускаю. А один из двоюродных братьев Перттунена из Миихкали посетил Шихама позже в Финляндии. Там он поет. Не в этот раз нет Праахешы, нет, нет, Оуллуша не существо, и Праахеша не подходит для меня. Йоша Тайвахашта не дается, поэтому муашша это не кровь. Именно тогда я выстрелил в него из своей шали. И от этого он придет к Шайраалах, от укуса трона (?). Varaššota šemmoini при прохождении, всегда их rezervššotija на этот раз. Людям всегда приходилось уходить от этого. Это поколение Перттунена, фамилия Перттунена, это было положено на склад, склад.
