(сл. Уладзімір Караткевіч)
Я чалавек.
Раб прыроды сваёй.
Уладар прыроды.
Зямная персць. I сонца зямлі.
Вы былi разумнейшай заўсёды,
Але я кахаў, і тыдні, як годы,
Над маёй галавою маршам прайшлі,
I абвяваў мяне пекла вецер,
I сэрца маё палала свячой,
I столькі я зразумеў на свеце,
Што сталі вы неразумным дзяўчом.
Слухай:
Закону гэтага сілу
Не заб'юць ні агонь, ні час,
Ні мячы:
Мужчына павінен гінуць за мілых,
Іначай не будзе
Жанчын і мужчын.
Не будзе пяшчоты,
Адвагі дзікай,
Стане зямля,
Як сіта, пустой,
Справы вялікай,
Песні вялікай,
Смерці вялікай
Не будзе на ёй.
(sl. Uladzimir Karatkevich)
I'm human.
A slave of his nature.
Lord of nature.
Earth finger. And the sun of the earth.
You've always been smarter,
But I loved, and weeks like years,
Above my head marches passed,
And the wind blew me away,
And my heart was burning with a candle,
And so much I understood in the world,
That you have become a foolish girl.
Listen to:
The law of this force
Neither fire nor time will kill,
No swords:
A man must die for the sweethearts,
It will not be otherwise
Women and men.
There will be no tenderness,
Courage wild,
The earth will become,
Like a sieve, empty,
Great things,
Songs great,
Death is great
Will not be on it.
