Бывае, праўда вочы коле...
Раз гнаў пастух свіней у поле.
Адзін вялізарны Парсюк,
Які абегаў вёску ўсю,
За раніцу абшнырыў завуголле,
Цяпер такі меў выгляд важны,
Што носа не дастаць і сажнем —
Вышэй за ўсіх ён сам сябе лічыў,
А што ў самога на лычы,
Не бачыў гэтага, аднак.
I вось адзін тут Падсвінак,
Які заўважыў бруд раней,
I кажа: — Дзядзечка, твой лыч у брудзе!
Нязграбна гэта й між свіней,
А што ж, калі заўважаць людзі?
Парсюк наставіў хіб, Парсюк раз'юшан:
— Цераз цябе я чырванець прымушан!
Такое мне сказаць асмеляцца нямногія,
Ды гэта ж — дэмагогія! —
Парсюк наш лаецца, не дараваць клянецца:
— I месца мокрага,— крычыць,— не застанецца!
Ты мой свінячы гонар закрануў! —
I так ён Падсвінака грызянуў,
Што той за сажняў пяць адскочыў.
Парсюк не надта быў ахвочы
Глядзецца праўдзе ў вочы.
Это происходит, правда глазного колеса ...
Однажды спешил свиньи свиней в поле.
Один огромные свиньи,
Кто все обегаешь деревню,
Позади утреннего Тихоокеанского Бенула,
Теперь такой вопрос важен,
Этот нос не получается и не утешит -
Прежде всего он верил себе
А что на сосне,
Не видел это, однако.
Я вот один здесь субборн,
Кто заметил грязь раньше,
Я говорит: - Дядя, твой плуг в грязи!
Неловко это и между свиньями,
А что, если люди замечают?
Парсек дал Čibi, свинью злой:
- вещь, которую ты, я румяшься заставил!
Так меня сказать, чтобы сметь немного,
Да это - Демагоги! -
Парсек нашел наш, не прощать обеты:
- Я ставлю мокрый - крики - не останется!
Ты моя честь прикосновелась! -
Я так это резервная копия,
Что одна из самых пяти отскочила.
Парсек не слишком начал
Посмотрите в глаза.
