А.Міцкевіч
Калі прымусіць час сказаць "бывай",
А ў сэрцы не пагасне жар кахання, –
Пакінь бяз слоў, але не дабівай
Мяне суровым словам – расставанне!
Ты пры апошняй стрэчы ў гаі,
Пакуль зара расой напоіць руту,
Апошнім пацалункам упаі
І ўжо на ростань – кроплямі атруты.
Разлучымся – і стане мне лягчэй;
Бяссільны, упаду к табе на ўлонне,
Цалую я блакіт тваіх вачэй,
Загледзеўшыся ў цемру іх прадоння.
Так да сканчэння свету я прасплю,
А ў Судны дзень, калі затрубяць трубы,
Ты ціха сыдзеш з неба на зямлю,
Каб разбудзіць таго, хто сэрцу любы.
І здасца мне, што не прайшлі вякі, –
Зусім нядаўна я цябе пакінуў, –
Загледзеўся ў вачэй тваіх блакіт
І задрамаў на нейкую хвіліну.
(Адэса, 1825, пераклаў з польскай Язэп Семяжон)
Уступ: G Em G Em G Em G H7
Em G
Em D
Am Em
A. Mickiewicz
If you make time to say goodbye,
And in the heart will not quench the heat of love, -
Leave without words, but don't finish it
To me the harsh word - parting!
You're at the last encounter in the grove,
As long as the dew will drink the rue with dew,
Last kiss, upaya
And already at a distance - drops of poison.
Let's part - and it will be easier for me;
Powerless, I will fall into your bosom,
I kiss the blue of your eyes,
Looking into the darkness of their spinning wheel.
So until the end of the world I will sleep,
And on the Day of Judgment, when the pipes are blown,
You quietly go down from heaven to earth,
To wake anyone's heart.
And it will seem to me that ages have passed,
Most recently, I left you,
He looked into your eyes blue
And he dozed off for a moment.
(Odessa, 1825, translated from Polish by Joseph Semyazhon)
Introduction: G Em G Em G Em G H7
Em G
Em D
Am Em
