Текст песни White Oak - Hier, Waar de Tijd Stil is Blijven Staan

Contouren van het niets tekenen zich af
In de verte stijgt een weerspiegelde zon
En het ruisend, ritmisch beukend water
Vermaalt het steen tot zand en gruis

Verloren starend naar de einder
Die zich uitstrekt, naar het westen kromt
Waarin zo velen zijn verdwenen
Teruggekeerd naar de bodem van ons bestaan

Een wereld in een wereld, de laatste aardse grens
Die de mens slechts zelden overschrijden mag
De verdrukkende duistere diepten in
Van een gigant die eigen slot en sleutel is

Verloren starend naar de einder
Denkend aan hen die daar verdwenen zijn
Teruggekeerd naar de bodem van ons bestaan
Aan hen denk ik, hier, waar de tijd stil
Is blijven staan