Ballada o jednej Wiśniewskiej
Żyli w pałacu hrabia z hrabinom,
On zwał się Rodryg, ona Franceska,
A w drugim domu za ich melinom
Mieszkała sobie jedna Wiśniewska.
Niewinne serce miała hrabina
I taką duszę pieskom-niebieskom;
A on był łajdak i straszna świnia
I pitigrilił się z tom Wiśniewskom.
Biedna hrabina łzamy płakała,
Z ciągłej żałości wyschła na deskie
I na kolanach męża błagała:
"Odczep się, draniu, od tej Wiśniewskiej".
Próżno chodziła z hrabią na udry,
Na próżno klęła swą dolę pieskom,
On ciągle ganiał do tej łachudry
I szeptał czule: "O, ty, Wisniewsko".
Aż raz hrabina miecz zdjęła z ściany,
Zmierzyła hrabię okiem królewskiem:
"Siedź tu - powiada - ty w łeb drapany,
Dzisiaj nie pójdziesz do tej Wiśniewskiej".
On zaś będący pod ankoholem,
Czyli, jak mówią, zalany w pestkie,
Wyrżnął hrabinie bez antresolę
I dawaj gazu do tej Wisniewskiej!
Biedna hrabina padła na dywan,
Cała zalała się krwiom niebieskom,
A gdy już czuła, że dogorywa,
Rzekła: "Poczekaj, o ty, Wiśniewsko!"
Potem się odbył pogrzeb wspaniały,
Hrabia nad grobem uronił łezkie.
Strasznie się martwił przez dzionek cały,
A na noc - gazu! do tej Wiśniewskiej.
Wtedy hrabina z mogiły wstała,
Wyrwała z trumny sękatom deskie,
Poszła za hrabiom, na śmierć go sprała
I rozwaliła łeb tej Wiśniewskiej.
Chociaż lebiegi grzeszyli tyle
I na nich w końcu też przyszła kryska.
Teraz kimają w jednej mogile:
Hrabia, hrabina i ta Wiśniewska. Баллада о jednej Wiśniewskiej
Żyli ж pałacu hrabia г hrabinom,
На zwał się Rodryg, ONA Франческа,
A W drugim Дому ZA ич melinom
Mieszkała sobie Jedna Wiśniewska.
Niewinne Серце miała hrabina
Я така duszę pieskom-niebieskom;
А на быль łajdak я straszna świnia
Я pitigrilił się г Том Wiśniewskom.
Biedna hrabina łzamy płakała,
Z ciągłej żałości wyschła на deskie
Я на kolanach MEŽA błagała:
& Quot; Odczep się, draniu, од тедж Wiśniewskiej & Quot ;.
Próżno chodziła г hrabią на Удри,
На próżno klęła SWA Dole pieskom,
На ciągle ganiał сделать TEJ łachudry
Я szeptał czule: & Quot; О, ты, Wisniewsko & Quot ;.
AZ Раз hrabina miecz zdjęła г ściany,
Zmierzyła hrabię okiem królewskiem:
& Quot; Siedź ту - powiada - Ты ж Леб drapany,
Dzisiaj ние pójdziesz сделать TEJ Wiśniewskiej & Quot ;.
На зас będący-под ankoholem,
Czyli, Jak mówią, zalany ж pestkie,
Wyrżnął hrabinie Без antresolę
Я dawaj GAZU у TEJ Wisniewskiej!
Biedna hrabina падла на dywan,
Кала zalała się krwiom niebieskom,
Гды już czuła, że dogorywa,
Rzekła: & Quot; Poczekaj, о ты, Wiśniewsko & Quot;!
Потеме się odbył pogrzeb wspaniały,
Hrabia над grobem uronił łezkie.
Strasznie się martwił przez dzionek Cały,
На НОК - GAZU! у TEJ Wiśniewskiej.
Wtedy hrabina г Могилы wstała,
Wyrwała г trumny sękatom deskie,
Poszła ZA hrabiom, на śmierć перейти sprała
Я rozwaliła Леб TEJ Wiśniewskiej.
Chociaż lebiegi grzeszyli мозоль
Я на нич ж końcu też przyszła Kryska.
Teraz kimają ж jednej mogile:
Hrabia, hrabina я та Wisniewska. Смотрите также: | |
