Կյանքս կտամ հայրենիքիս, հոգիս Աստծուն, պատիվս ինձ,
Զենքս որդուս, իսկ սերս մայրերին կտամ,
Հպարտ հայացք, բարի ժպիտ, վերջին խոսքեր պատիվ ունեմ,
Բիբլիական Մասիսի պես դուք միշտ տոկուն հայոց սպաներ,
Պատիվ ունեմ:
Մայրը կանգնած նայում էր մեզ, հարցրեց տխուր.« Բա ո՞նց անեմ»
«Նրան կորցրիր բայց մեզ ունես, պատիվ ունեմ»,
Հայրը լսեց խոսքերը մեր, ուղղեց հեռուն հայեացքը ծեր,
«Ուրեմն այդպես էր պետք, պատիվ ունեմ»:
Կյանքս կտամ հայրենիքիս, հոգիս Աստծուն, պատիվս ինձ,
Զենքս որդուս, իսկ սերս մայրերին կտամ,
Հպարտ հայացք, բարի ժպիտ, վերջին խոսքեր պատիվ ունեմ,
Բիբլիական Մասիսի պես դուք միշտ տոկուն հայոց սպաներ,
Պատիվ ունեմ:
Я отдам свою жизнь за свою страну, Боже мой, pativs меня,
Zenks моего сына, и я отдам свою любовь к матери,
Гордый взгляд, добрая улыбка, честь иметь последнее слово,
Араратскую Армянские офицеры, как вы всегда упругая,
Я имею честь.
Ее мать смотрела на нас, спросил он с грустью: "Но как я мог сделать?"
"У них мы потеряли, я имею честь?"
Отец услышал слова наших старых глаза смотрели далеко,
"Таким образом, это должно было быть так горд."
Я отдам свою жизнь за свою страну, Боже мой, pativs меня,
Zenks моего сына, и я отдам свою любовь к матери,
Гордый взгляд, добрая улыбка, честь иметь последнее слово,
Араратскую Армянские офицеры, как вы всегда упругая,
Я имею честь. | |
