Сағымға айналған кездерім, өзгеден
Жылу іздеуін көздеген емес
Бұл өзгергенім емес, үмітімді үзгені.
Көздеген нысанама, қолды жетпей бір сәт
Қиналғаным есімде, қолға қаламды ұстап.
Сыр ақтардым, аралап жасыл бақтарды, мен
Ұстай алмай ішімдегін, тыныстап терең демді
Жалғыздығым жеңді, тығыла бір қуысқа
Сезілмейді болсада, жанамдағы туыстарым.
Тек суық бәрі, үйдегі жалғыз анамнан
Ол менің әкем, апам, қарындас іні ағамда
Санамда жалғыз ғана оның аты
Мені құтқаруға дайын, бара жатсамда батып
Мен, терең түкпіргғ, қалам кейде қамалып
Қанымда қалыптасқан мінез, қалған қаланып
Қалмады амалым, сурайтын кешірімді
Сіздің қадіріңізді балаңыз кеш түсінді
Мен ақымақ, орнықпай әлі дұрыс жұмысқа да
Көпті көргендей сөйлеймін, сізбен ұрысқанда
Сәл ұрысқанда шыдамай, үйден кетіп қаламын
Мінезімді көрсетіп, алдыңызда айқай шығарамын
Ақыл есі жоқ баладай, өзімді дұрыс санаймын
Сіздің Жүрегіңіздегі салған дақ пеннен жараны ай
Жасым он сегізден асты, жүрмін түкке жарамай
Жүрегіңіздегі дақы кетірем енді қалай
